hocam kemal batanay’dan
kemal batanay’ın oğlu ercümend batanay dan
.
Öyle ser-mestem ki idrâk etmezem dünyâ nedür
Men kimem sâkî olan kimdür mey û sahbâ nedür
Gerçi cânândan dil-i şeydâ içün kâm isterem
Sorsa cânân bilmezem kâm-ı dil-i şeydâ nedür
Vasldan çün aşık-ı müstâğni eyler bir visal
Aşıka maşukdan her dem bu istiğnâ nedür
Hikmet-i dünyâ vü mâfiha bilen arif degül
Arif oldur bilmeye dünyâ vü mâfiha nedür
Ah u feryâdun Fuzûlî incidübdür âlemi
Ger belâ-yı ışk ile hoşnûd isen gavga nedür
Fuzuli
Bu gazel Mecnûn dilindendür
889 Fesâd-ı aşkı tâ gördüm salâh-ı akldan dûrem
Meni riisvâ görüb ayb etme ey nâsih ki ma‘zûrem
890 Eger çâk-i giribân. eylesem men ‘eylemen çün men
Metâ’-ı nengden ârî libâs-ı ârdan ûrem
891 Meni sahrâ-yi vahşet menzil etmen âfiyet küncin .
Esîr-i dâm-ı zulmet olmazem çün tâlib-i nûrem
892 Temerüid akl fermânından etsem dûstlar bllâh
Meni re’yümle sanman aşk sultânına me’mûrem
888 Böylece, durumu izah eden bir mektup yazdı ve bu şiiri ona gönderdi:
889 Aşk fesadına uğradığımdan beri yok aklımda huzurum;Beni rüsva görüp ayıplama ey öğütçü; çünkü mazurum.
890 Eğer yakamı yırtarsam, engellemeyin; çünkü ben,Utanma duygusundan arınmış ve ar libasından soyunmuşum.
891 Ben yalnızlık sahrasını seçtim; artık afiyet köşesini konak edinmem;Zulmet tuzağımın tutsağı olamam; çünkü ben nura tedip olmuşum.
892 Aklın fermanını dinlemiyorsam dostlar, billahi Beni, iradem elimde sanmayın; aşk sultanına memurum.
893 Mana kim ta‘ne eyler kim nasihat ehl-i âlemden
Hoşem kim i’tibar-ı aşk ile her dilde mezkûrem
894 Belâ-yı aşk u derd-i dûst terkin kılmazem zâhid
Ne müştâk-ı behiştem sen kimi ne tâlib-i hûrem
895 Hayâldi çîn-i zülf ü tâk-ı ebrûsiyle zevküm gör
Sanasen haşmet ile Kisriyem kadr ile Fagfûrem
896 Garaz bir ad imiş âlemde men hem eyledüm bir ad
Bi-hamdi’llâh Fuzûlf rind ü rüsvâylıkda meşhûrem
893 Bana kimi insan nasihat verir, kimi de ayıplar;Âşıklık şerefi ile her dilde böyle anılmaktan memnunum.
894 Ben aşk belasını ve dost derdini terk etmem zahit;Ne hurilere talibim senin gibi, ne de cennete can atıyorum!
895 Onun kıvrtm kıvrtm saçı ve hilâl kaşının hayaliyle ne kqifteyim gör!Sanırsın ki; haşmet içinde bir kisrayım, değer ve kıymetçe fağfu- tum.60
896 Maksat dünyada bir ad sahibi olmaksa; ben de bir ad sahibi¬yim;Ey Fuzulî, hamt olsun, artık rintlikle ve rüsvalıkla meşhurum.
Məni candan usandırdı, cəfadan yar usanmazmı?
Fələklər yandı ahimdən, muradım şəmi yanmazmı?
Qamu bimarinə canan, dəvayi-dərd edər ehsan,
Neçün qılmaz mənə dərman, məni bimar sanmazmı?
Qəmim pünhan tutardım mən, dedilər yarə qıl rövşən,
Desəm ol bivəfa bilmən, inanarmı inanmazmı?
Şəbi-hicran yanar canım, tökər qan çeşmi-giryanım,
Oyadar xəlqi əfğanım, qara bəxtim oyanmazmı?
Güli-rüxsarinə qarşu, gözümdən qanlı axar su,
Həbibim, fəsli-güldür bu, axar sular bulanmazmı?
Deyildim mən sənə mail, sən etdin əqlimi zail,
Mənə tən eyləyən qafil, səni görcək utanmazmı?
Füzuli rindü şeydadır, həmişə xəlqə rüsvadır,
Sorun kim, bu nə sevdadır, bu sevdadən usanmazmı?
.
.
.