mâdem ki üstâdım yine dem tutuyor; bu şi’rim dahi an-be-ân teşrîf-i kudûmü ile ona peyrev olsun:
.
“Eğerçi neyem lâyık-ı bahşâyiş-i tü”:
her ne kadar senin lutfuna lâyık değil isem de…
mef’ûlü, mefâîlü, feûlün
Ney dem tutuyor!… Dem be dem âlem
‘Bir şâm-ı garîbâne dönerken
Şâir, yine serhoş yine pür-gam
Gel şimdi hazân vaktidir ömrün
Kan sızdırarak sanki ufuktan
Kan doldu gönül kâsesi, söyle!
…
Ey dil hani ney? Dem sesi nerde?
Dem-beste gönül bestelerinde
Ney dembedem âh etse de… Kim
Anlar, kim okur şarkını bilmem
Hayfâ ki gönül derdini söyler:
Men haste-dil-î bestenigârem…
…
Şerhetme dili… görme neler var!
Hâmûş ola ol şûh-i nevâ-kâr
Hâmûş!… ki ney dem tutuyor dem
Ağlarsa gönül tanbûrum ağlar
Bir nağme ki her dem değişir aşk
Men dem be dem-i mest-i müdâmem
…
Ey şimdi… dem â dem, ebedi gam
Dem şimdi… bu can çünkü bu demdir
Vay şimdi, ya men şimdi, kimem men?
Men dem be dem-î mest-i müdâmem
…
Vaktâ ki biter şarkısı ömrün
Ey şâm-ı hazân… an be ân ey dem
Ney dem be dem-i şâh-ı elemdir
Men dem be dem-i bestenigârem.
…
Kalbim demidir, ney sesidir bu
Aşkın o karanlık yüzüdür bu
Tanbûr ile neyler bana söyler
Ney dem tutuyor, dem tutuyor ney
“Dâîre semâî tutarak,” der:
“Her gül-i gülzâr bûyî, nâfe-î ‘kaalû: belâ”**
Ney dem be dem-i şâh-ı elemdir
Men dem be dem-i bestenigârem
…
Kan şimdi, elem şimdi, dem â dem
Kan doldu gönül kâsesi, söyle!
Hayfâ ki gönül gamlı bir akşam
Vaktinde gelen gam üstüne gam
Hem dem be dem, âlem bu elemdir
…
“Sahrâlara saldın beni…”*** yâ Hû
Ney kan döküyor kan döküyor kan
Kan doldu gönül kâsesi, söyle!
Bir ân-ı tahattur mu bu âlem?
Ey dil sana mâtem tutuyor Sûr
Ney dem tutuyor dem tutuyor dem
Kanlar döküyor ufkuma mâhûr
Men dem be dem-i bestenigârem
Ney zemzeme, hem-dem: dem-i tanbûr…
Ney dem tutuyor…
Bir ân-ı tahattur imiş âlem.
…………………………………………………………………
* Hz. Mevlânâ: Beyâtî Âyîn’den.
**”Her gül-i gülzâr bûyî nâfe-î kaalû: belâ”
mısrâı, şâirin kendi Dîvân’ından iktibas edilmiştir.
*** “Sahrâlara saldın beni”Dede Efendi’nin
Hicaz bestesinden
vezni: mef’ûlü, mefâîlü, feûlün