şâhid-î mazmûnem ammâ aslı kimdendi sözün? söyleyen kim söyleten kim bilmezem kendi sözüm aşk şerâbın nûş ederken gelmişem dünyâya men… ol sebebden gâhi serhoş gâhi bî- huşdur sözüm… musikî, nutk -u ilâhî söylerem deryâya men… söz değil âvâz-ı dâvud sâzımız tanbur bizim… âsumânın şi’ridir hem-sâzı olmuşdur sözüm… ezelden serhoş gönül hem şi’rimiz serhoş bizim! bestesi dil-beste olsun nağmesi gül nâfesi… […]

DAĞ NEFESLERİ I Ey gönül dağları, Tecer Dağları! Irmağın çağırır eski çağları Bakar yıldızlara; yâd eder gönül O rûyâyı gördüğümüz dağları. Dağlar ki yâd eder o rûyâları Gönül dağlarda yâd eder dağları Ey dağlarda baş döndüren sonsuzluk! Göğe doğru yolculuk: ufkumuz sonsuz ufuk… Ey dağlara çıktıkça hafifleşen rûhumuz Ruhumuz yükseldikçe genişliyor ufkumuz; Ruhumuz dağlar aşar… yedi iklîm dolaşır, Gönlümüz aşkla

bâd-i behâr mîvezed nâfe-î zülf-i yâr kô? gûş-i şinev kücâ? dîde -i i’tibâr kô? Hâfız-ı Şirâzî kalbimin sessiz lisânı gel unut bu sâz-kârı gurbet ilde kim ne bilsin bu sadâ-yı nevâkârı bu Newyork bu subway bu insan seli karanlık tüneller kaçan tirenler tirenler ki binlerce çığlık taşır ne metro bilir ne sessiz yığınlar niçin uzar gider hayat yokuşu   II