Kızım Fatma Uçar’a
mef’ûlü, mefâîlü,mefâilü, feûlün.
Vaktâ ki kadem bastı bu dünyâ üzre âdem
Her lahza geçen ânı unutmakta dem-â-dem
Bir nağme ki her dem değişir kalbi zamânın
Efsûs… geçen günleri kalbim, unutursun
Yâdında kalır belki şiir kalb-i zamânın
Yâdında kalır belki şiir söylediğim gün
Efsûnu geçen demlere kalbim gibi hem-dem
Bir tortu kalır gerçi kadehinde bu ömrün
Son şarkısı aşkın ve şarâbın unutulsun
Ben şîşeyi çaldım taşa… kalbim de kırılsın
Hâtırda bu tortû bu kırık câm ile kalsın
Her lahza dem-â-dem unutur kalbi zaman bu
Kaybettiği Cennet’te geçen günlere dönmez
Bir ân-ı tahattur idi, A’râf: Unutuldu…
Her lahza geçen ânı hatırlar da dem-â-dem
Hayfâ ki kadem bastı bu dünyâ üzre âdem.