OKYÂNUS Sen sende iken menzil alınmaz bahri olmadan gevher bulunmaz Yunus Emre I İşte güneş doğuyor… Duyuyor musun? İşte! yeni bir şarkı doğdu Bu nağme nerden gelir? ben de hiç bilmiyorum Tek bildiğim bu işte: Ben şarkımı söylerim- sesi göklerden gelir. Ve birden çıkagelir o en eski rûyâlar Sessizlik denizinden, Atlantis ülkesinden Canlanan hâtıralar, unutulan dünyâlar… II Gökdelenler şehrinde gördüğüm […]
ego sum qui sum: ben benim! ergo, intellige ut credas, crede ut intelligas! o halde, inanmak için anla; inan, anlamak için! DAĞ NEFESLERİ I Ey gönül dağlan, Tecer Dağlan! Irmağın çağırır eski çağlan Bakar yıldızlara; yâd eder gönül O ru’yâyı gördüğümüz dağlan. Dağlar ki yâd eder o ru’yâları Gönül dağlar da yâd eder dağlan Ey dağlarda baş döndüren sonsuzluk! Göğe
I Yürek yeni kanatlanmış bir kuştu, sevinçle kanat açtı her iklîmi dolaştı geçti Altaylar’dan, Tanrı Dağı’ndan yedi iklîmi, dört ummânı aştı gönül yeni kanat açmış bir kuştu… Uçtu Tûr-u Sînâ’ya Mûsâ ile uçtu Zeytin Dağı’na Îsâ ile ve Hîrâ’da Muhammed’le buluştu Nûr Dağı’ndan Kaf Dağı’na ulaştı. Kaf Dağı’ndan geçti gönül âb-ı hayât içti gönül gönüldür “kutlu ebâbil” her zamandan göçtü
I Şafakta gül açarken bir uykusuz geceden Düştü çiğ tânesi gül yaprağına İçtim yanâ yanâ ben o şaraptan Güle geldim geceden… Serhoş mudur, şeydâ mıdır bilemem Yâr kokusu gelir gülün terinden Şerh edemem, söylesem ahvâlimi Sabredemem, söylemesem hâlimi. Şikâyetim var öz nağmelerimden… II Yaar! Yâr-i yârdir pîrimiz “Kâr kâr-i mâst, çün o yâr-i mâst” “Kâr bizim kârımız, çünki
Ey gönül dinle beni kimseler bilmez bunu gerçi sırrın âşikâr söyle göreyim seni! . Ay ışırken geceler ağla gönül ağla gönül unutup türkülerin sözlerini ağla gönül bu karanlık gecenin şarkısıdır şarkısıdır gecenin şarkısını söyle gönül söyle gönül: Ey karanlık gecenin şarkısı sessiz ölüm karanlıkta titreyen ay ışığı, sen söyle neyleyim ki türkülerin sözlerini unuttum hatırlasın üşüyen ve unutan geceler .
SONSUZ HAYAT / SONSUZ ÖLÜM Continue »
translated by ahmet Fahreddin UÇAR Lionel Trilling’in “The Experience of Literature” isimli eserindeki ‘İvan İlyiç’in Ölümü’ yorumu: Hepimiz ölümden korkarız ve tahayyülümüz bunun gerçekliğini idrak etmekten kaçınır. Gayet rahat bir şekilde “bütün insanlar ölümlüdür” deriz, fakat Tolstoy’un İvan İlyiç’in ölümü hikayesinde de olduğu gibi, bunu soyut ve genel bir önerme gibi söyleriz ve her kes bu genellemenin bilhassa kendi ölümü
Lev Tolstoy’un İvan İlyiç’in Ölümü’ hikayesi, Lionel Trilling Continue »
